viernes, 31 de octubre de 2008

Esta noite é Samaín!!!

Temazo de Helloween, con máis de 20 invernos!


Que cedo chegou. Ésta é unha de esas noites que chegan máis rápido ano tras ano! O cumpreanos de Frodo e Bilbo, a noite de San Xoán...o Samaín.
Esta chamada polos yankees Halloween ven de moito máis atrás. Celebrada a esgallo polos antergos prerromanos da cornisa norte e medio europa máis, pasou ao novo mundo da man dos emigrantes irlandeses que fuxían da hambruna da pataca e unha vez aló, en vez de ser Samhaín (algo que soa así coma "Samen") pasou a ser Halloween, a noite dos disfrazes, cabazas, meigas e trasgos. Nalgúns sitios de Galicia séguese a celebrar con moita emoción (coma en Cedeira, que fan mañá un desfile de cabazas con velas co pobo a escuras e moitas cousas mais). Aínda que o rollo comercial yankee ten máis que gañada a batalla e en tódalas partes do mundo esta noite, haberá festas de disfraces terroríficos.
Aquí, o tema das cabazas todavía se conserva (igual que no San Xoan coas fogueiras ou a "auga de rosas") e non é senón un recordatorio de tempos antigos.Por si algún todavía non o sabe, voubos contar de que iba esto das cabazas.
O caso e que moitos prerromanos da beira atlántica (entre eles os celtas) creían na existencia de dous mundos... o noso e o Sidh, ou mundo dos seres máxicos, que vivían entremezclados, aínda que non se tocaran...casi nunca. O caso e que tamén creían na existencia dun deus chamado Dadga, que tiña un bastón que si te tocaba por un lado era capaz de matarte e si te tocaba polo outro dábache a vida. Para devolver a vida aos cadávres, este Dagda precisaba que estiveran completos, e dicir con todos os membros do corpo, en especial a cabeza. Evidentemente, si a miña tribo ten un deus así, os meus inimigos é probable que tamén o teñan. Así era que cando tras unha batalla ou escaramuza un inimigo era especialmente duro e difícil de vencer, era de ben cortarlle a cabeza e levala para a casa, poñéndoa normalmente nun lugar de exposición como unha mostra da valentía do guerreiro en si, aínda que tamén como unha mostra de honra cara o finado que tan valentemente combatira. ¿Por que levarlle a cabeza? Sin cabeza, non hai resurreción...que aínda que esta vez gañei eu, ben podería ser que a próxima se tornaran as cousas. Pero voltemos á noite de Samaín. Pois ben, en antigas noites coma esta de hoxe, os antergos sacaban as cabezas dos inimigos e as expuñan fora da casa, xa que nesta noite, era a única do ano na que o Sidh estaba máis unido co noso mundo e era posible que xentes dun mundo cruzaran ao outro. Así que meigas, bruxas, trasnos, carontoñas, lobisomes, fomoriáns e demáis andaban ceivos polos camiños, e incluso se achegaban á xente. Se o que viña era o morto aquel tan chungo, pois xa tiñas a cabeza para recordarlle que máis lle valía dar a volta se non quería levar outras. Como dicían no meu pobo, Sober: Ti, vulve!
Así que xa sabedes...esta noite ollo nos cruces de camiños (ou por que pensabades que estaban ahí os cruceiros?) e cuidado con esas vampiresas que tanto prometen na festa de disfraces... Ben poderíades saír escaldados!
Bueno, o dito, pasádeo ben e ollo coas garimbas! Juventú, Juventú, tende coidado cos paus da lus! como cantaban os Heredeiros da Crus!
Un saúdo e Aloha!

miércoles, 29 de octubre de 2008

Morning of the Earth...



Así me imagino yo el primer dia del mundo, el primer amanecer...(la foto no es mia, que más quisiera, está sacada de internet)

Así me sentí yo esta mañana. Como si me encontrase en el amanecer de los tiempos y fuera el único ser humano del universo. Un baño de una hora y cuarto con derechas cerronas de algo menos de medio metro a medio metrón cerrojero total. Allí estaba yo, con mi viejo amigo "Blue Max" remando para aquí y para allá, buscando las olas y sufriendo el viento de tierra que llevaba las gotas de las olitas contra la cara y me obligaba a remar la mitad de las veces con los ojos cerrados. La primera media hora fue muy dura, ya que no caía más que un palmo y rompía en la orilla orilla. Luego, al ir subiendo un poco la marea esa misma ola empezó coger más agua, crecer y romper con el agua por la cintura más o menos. Pero aunque venteó, llovió, e incluso se acercó un barco por allí (yo creo que venía a ver si me pasaba algo, estando el tiempo como estaba), me sentí como pocas veces me siento. Dice la filosofía Zen que para llenar algo primero hay que vaciarse por completo. Pues hoy tocó sesión de vaciado. Relajación, control, respiración. Nada más importaba. Ni el tamaño de las olas ni la lluvia ni la falta de parafina (benditos escarpines). El frío viento del Norte o la fuerza del Swell Noroeste. Eramos dos. El mar y yo. Y no quiero ponerme tántrico pero hubo momentos en los que estaba solo el. Solo el mar.
Y yo que dudaba en echarme o no echarme.
Gracias Noroeste. Hoy me has hecho muy feliz.
Un saúdo e Aloha!

domingo, 26 de octubre de 2008

Ondiñas veñen e van...as tablas a tomar polo cú!

Antes de nada, sorry por la palabra soez del encabezamiento. Después de eso, pues pataleo de ver como elementos tan duros e inexpugnables como nuestros longboards (que todos los tabloneros...e incluso más los no tabloneros) vemos como los grandes dueños de las olas, rompen, tronzan, rachan y se desgonzan cual dientes de león sobre las que sopla una pequeña brisa ante el más mínimo percance.
Por ejemplo, ayer, al salir del agua en C-Point, y ya cambiados paramos un poco sentados sobre el coche mirando al mar. Ese mar que nos había cansado, vapuleado y abatido como en no pocas ocasiones, cuando llegó el rapaz de la Bear Waikiki 10´ (sobre la que ya hemos posteado largo y tendido en este modesto blog) El caso es que una vez fuera de su funda ofrecía un aspecto magnífico, poderosa y majestuosa, como esas imágenes de héroes o dioses mitológicos invencibles hasta que...aaaah, amigo! Tenía un guiche en el canto derecho! No hay inexpugnabilidad en el longboarding, e incluso el todopoderoso Tuflite se resiente, racha y es perforado...
Pero...¿Tan difícil será inventar un material que refuerce nuestras tablas para que duren algo? ¿Necesitan realmente tanta pasta como nos succionan con arreglos, reparaciones y cambios de tabla forzados?
Gracias a Lir (dios celta de los mares) teníamos cerca a S.mystic que nos echó una mano reparando de modo magistral los agujeros y rachones de nuestro maltrecho equipo. Desde aquí nuestra más sentida gratitud y enhorabuena por su Arte, con mayúsculas, porque se le ve manejar el tema con soltura.
A ver si el mar va volviendo a su cauce y caen olas de esas que nos gustan a tod@s (a cada uno que le caigan las que quieran) y pasamos alguna temporada sin romper nada!
Un saúdo a todos!
Os dejo con unas fotitos de estos dias...
El rachón de la del locodelacolina



El médico operando



Typical Spanish: Un traballa e o resto miran.



El hombre con seis dedos en la mano derecha...Anda que como me vea Íñigo Montoya!



Reparación a medio terminar.



POr certo, de esto non hai foto, pero na rotonda da guardia civil que hai ao entrar en Valdoviño houbo unha reunión na cumbre. Estabamos Tati e máis eu falando con Pita cando aparece Tonylopex e familia! Anda que non somos enrevesados nós para facer quedadas!
Dende aquí un saúdo a tod@s! A próxima, nun bar, ou alomenos na praia!!!

Bueno, hasta aquí que morro co sono!

P.D. Thanks Pita, You´ve saved our lives!

sábado, 25 de octubre de 2008

Black Weekend...

Ayer fué un buen dia. O Casi. Nos echamos a eso de las 9.30 y pillamos unas olitas decentillas aunque cerronas. Como nota anecdótica (1) pillamos un calamar bastante tocho mientras estabamos sentados esperando la serie. Como nota anecdótica (2) Mi primo, tras una ola P&M (Poderosa y Majestuosa, ejem) proyecta su tabla que da contra el canto de la tabla que llevaba Tati (la de Carlos) y revienta el canto a menos de una cuarta del nose. Bajón y para casa. A ver si el sábado se nos daba mejor.
Hoy (sábado)amanecimos temprano. A eso de las 10 estábamos en camino para C-point a ver si había las olas de ayer. Las hubo, vaya si las hubo... y más. Medio metro pasado bastante (con alguna de un metro) cerrojazo total. La mayoría de las que parecían que iban a abrir eran las Contra-serie. Es decir, que venían todo el tiempo olas tochas cerronas y de vez en cuando, una seriecita más pequeña que abría unas derechas cortitas, muy rápidas y desbocadas. Tras media hora, y con algo de dolor de tarro por estar pasando espumas a dolor y más tiempo bajo el agua que sobre ella, de pronto, me bajo una derechaza bastante decente y siento un golpe en el tail de la tabla...algo así como un ¡Glonk!: la tabla se me desboca un poco pero aguanto y consigo bajar de todo y salirme justo cuando rompe el labio. Girando hacia la izquierda en la espuma escucho como Carlos dice: Mierda! Se acabó!. Salto de la tabla y miro a ver que pasa. Pues bien, la situación fué que el Glonk! era el 9´2 de Carlos que fué proyectado al caerse y pillar la misma ola que yo hacia la izquierda y por cosas del "Azahar" (sic) fué a pasar por debajo de mi ola cuando yo la bajaba. Como acabó la historia: Machetazo en el canto izquierdo de una cuarta de profundidad, que casi le llega al alma. Unido a la rotura del nose del tablón de mi primo Mario ayer de manera muy similar, hacen que este finde sea un fin de semana de esos para recordar...no tan negro como la semana en la que murieron Hendrix, Morrison y Joplin, pero casi.

P.D. Que aprendan los locales esos de medio pelo de por ahí como nos las gastamos entre amigos...Imagínate a los enemigos! xDDD

Unas fotillos del temita:
Así quedaba C-point al dejarlo con gran dolor de corazón (la foto no le hace prueba al tamaño, la verdad)



Tati y nuestro amigo el calamar.



El nuevo guiche de la Red Beauty



Los Cromañones enseñando la presa!



Aquí una del Machetazo en el 9´2 de Carlos... No se aprecia bien, pero era tocho.



Y hasta aquí hemos llegao! Mañana algo más!
Un saúdo e...con sentidiño!

viernes, 24 de octubre de 2008

Luces y Sombras...

24-10-08. Marejada del Noroeste.
Arrancamos Tati y yo a las 9.15 horas para C-point con esperanzas de que la previsión del Windgurú (3.5) y las condiciones perfectas para esta playa (Swell NW y viento NE) nos hicieran gozar de una buena mañana de long. El día anterior había estado ya con Carlos (ver post anterior) y nos habíamos dado un buen bañito. Pues nada, llegamos allá y cual es nuestra sorpresa que, aunque no estaba en el punto perfecto de marea, ya rompe que daba gusto. Prisa, y para el agua, que a las doce hay que salir.
Según fué evolucionando la mañana, y con el cambio de la marea se fué poniendo todavía mejor...Tuvo momentos espectaculares, la verdad, aunque tambien algún ratillo de calma total...
Por la tarde, volvemos todos ufanos para allá y...Pof! Ostia en la cara! Ni una ola. Estaba bajando casi de todo y no caía nada de nada. Dimos vuelta para esmelle y nos echamos media horita en el Vilar.¿Cómo describirlo? Una locura. Olas de medio metro pasado que venían de frente apelotonadas (de dos en dos y de tres en tres...), olas laterales y oblícuas (un sindios) e incluso una contraola que venía con una fuerza que levantaba las olas medio metro al chocar con ellas...en plan geyser! Fué una coña. A la izquierda de la playa caía todo más ordenado en el pico, pero estaba demasiado heavy para nosotros. En las rocas del camello, pillamos alguna ola que por el camino pasamos 3 contraolas seguidas! Joder, yo con un tablón todoterreno sin saberlo. Aún así fué un baño divertido, aunque hubo momentos en los que se me pusieron los huevos no de corbata, sinó que en las orejas, dando una imagen así como de Mickey Mouse.(Cuando vi venir las 3 olas aquellas que me iban a romper encima me acordé de aquello de: Virgencita, virgencita que me quede como estoy!) que gritaba no se si era Jose luis Lopez Vazquez bajando por una cuesta de la hostia todo enyesado en una silla de ruedas.
Os dejo unas fotos del dia para vuestro disfrute:

Así estaba C-Point nada más bajar del coche. Luego se puso todavía mejor.



Tati poniendo la funda. Que incómodos son los putos calcetines para los tablones.



Aqui una vista del Chambo que teníamos montado. Parecía un coche de feirantes!



Esta en esmelle, para fardar de fluorescente que le pillamos al coche para cambiarnos de noche. Se enchufa en un chisme de 12v.como el del mechero y vale 7 euros de nada.



Aquí, con todo cargado de vuelta para casa. Les saco una foto (sin ver claro) y esto es lo que me encuentro al llegar a casa...



Pues hasta aquí ha llegado. Un saúdo a todos e Aloha!

miércoles, 22 de octubre de 2008

Que importan las olas si la mente actúa...

El tamañazo esperado de C-Point se quedó en un tamaño a medias. Medio metro algo pasadillo en la grande que caía a cachón. Buah! no visteis que bajadones en alguna, bajando en recto y levantando los brazos al llegar abajo... como si estuvieramos en The Wedge o Waimea. Ja ja...somos los inventores del Micro Tow in surfing sin moto ni nada...La verdad es que fué un baño divertidísimo entre 3 en el agua, Tati, Mario y yo. bufff yo no se que tengo que me pillé una derecha de estas "minimiseria" y me pegué a la pared en plan "yo no me piro, me vas a tener que echar!" y joder si me echaba, al romper todo encima...Hubo gritos, colisiones y ánimos a saco (incluso una bronca cuando mi compañera me dio dos veces en la nuca con el nose de la tabla...) Si quiere cambiar de pareja que lo diga! Pero que no haga que parezca un accidente XD
Pues nada, al fin y al cabo un gran miércoles. Mediometroso y cerrotero pero Grande al fin y al cabo. Algunas olas incluso se ganaron el título de P&M: Poderosas y Majestuosas...La verdad, lo merecían. Pero no abrían muchas, las jodías... tampoco se va a tener todo.

P.D. Una cosa para los que no lo sepan. Si te pica un escarapote (o faneca brava) nada de mearle o hacerle sangre y echarle amoníaco (los métodos tradicionales, vamos). Por desgracia, ayer me picó uno en el pie derecho y probé un método más o menos nuevo que me contó Farruco: Calentar agua y meter el pie en el agua a la temperatura máxima que puedas soportar. Lo hice al llegar a casa y como si no me picara. Parece ser que el calor diluye el veneno haciendo que deje de doler: Probado y testeado. Milagroso diría yo.

Un saúdo y Aloha!

martes, 21 de octubre de 2008

Baño anti-mono

Hoy fué un dia Bueno...de esos que merece la pena tener cada poco tiempo. Por la mañana cafelito con Kingmatt en el Dallas para empezar el dia. Luego paseo a ver romper esmelle (todo revuelto) y por la tarde, tras una pequeña siesta y cafelito con Pepe y charla semiprofesional sobre las dos trilogías de Starwars (por supuesto poniendo a parir las nuevas), bañito de ultimísima hora con Carlos en Chanteiro. Medio metrito cerrón pero divertido, con tiempo para remontar y comentar la ola anterior... Llovía a cántaros pero en el agua se estaba de muerte. Viendo la puesta de sol sentado en el long por los pinos que hay en las rocas de la izquierda...Impresionante. La verdad, no se puede pedir más. A ver si mañana "ripitimos", que el Windgurú promete (a ver si cumple, que últimamente falla más que una escopeta de feria)
Venga un saúdo y ¡Ojo mañana!

Unas fotos del otro dia:

Carlos con su nuevo tablón con quilla Cutaway (echa a mano por Tito)


Tati y yo posando contra el sol!



A dormir bien, que mañana hay que darlo todo!

domingo, 19 de octubre de 2008

De multitudes y evoluciones...

Ayer por la mañana nos dimos un bañazo tablonero en Cobas mi primo Mario y yo. A nuestro rollo, sin nadie en el agua y en la playa, una chica paseando un perro. Perfecto, el agua glassy, fria como un dia frio de verano (es decir bastante bien, vamos) y las olas rompiendo de izquierdas como pocas veces he visto en mi vida. Un pipeline en miniatura, vamos (y tan en miniatura, que había medio metrito o así), pero perfectas, una tras otra...Vaya visión para el recuerdo, pena de cámara.
Hoy Domingo, madrugón a las 9 para volver a "recuncar" y ver si caía lo mismo...Nada...La marea, demasiado llena se llevó las olas para casa de dios y no había quien remontara. Solo un Superman de estos que reman hasta coruña si hace falta allá metido (Al final resultó ser Oscar, el chaval que nos arregla las tablas:) Un saúdo desde aquí: te pusiste las botas macho!) El caso fué que mientras esperábamos a ver si bajaba un poco la marea y acercaba el tema a nuestro nivel empezó a llegar gente (entre ellos Escudero, uno de los de hace años, que no había vuelto a ver desde que tenía 16 tacos o así) y otra gente...El caso es que a eso de las 11.15 había unos 12 coches y furgonetas en el promontorio del Vilar mirando al mar y sopesando las posibilidades, pero no se echaba nadie...(Me recordó bastante a la imagen del Gran Miércoles, con la peña en el acantilado viéndo como se echan y tal...) Nos fuimos a tomar un café para hacer algo de tiempo y a la vuelta (20 mins. escasos) nos encontramos con que la cosa ya había bajado hasta un punto óptimo, pero había en el agua unas 30 personas! (a ojo, que no las conté)...¡En el Vilar de Cobas! Flipamos mucho, mucho... escuela de surf, corcheros...de todo. Vuelta a la carretera y para casa sin mojar el traje. Joooder, esto nos pasa por tanto anunciar el sur y tanta propaganda de que el surf es guay...Que vá!!! Chavales, los que no haceis surf! Pasad de todo! Esto es una full! Cansado! Aburrido! Te van a mirar mal e incluso la peña te va a dejar de hablar! El fútbol, ahí si que se gana pasta y se hace uno popular...o al paddel o yo que sé...pero surf no hagáis, por favor!

P.d. Como nota anecdótica la foto siguiente:
A que no sabéis que es esto? (lo blanco que hay debajo del lápiz)



Pues...¡Un palillo último modelo!
Comimos en casa de mis padres y me aparece mi madre con el invento este... ¡Si hasta trae hilo dental para marisquear a gusto! Vivir para ver. Evoluciona todo...hasta los palillos. Evidentemente, a mi, como tablonero que soy me gustan más los palillos de madera de toda la vida, y si hay que escoger...los planos, que son como más de casa (y trabajos manuales)

Un saúdo.

jueves, 16 de octubre de 2008

Primeira Reunión...

Hoxe estivemos un par de horas aló no Dallas falando do tema do Lsc. A verdade é que foron moi productivas e, aínda que non houbo moita afluencia de público (estivemos 5) alomenos fomos falando de temas que nos interesaban e chegando a propostas de actividades e así. A ver se podemos reunirnos máis xente nunha data próxima e falar así das cousas máis en conxunto.
Ide propoñendo datas/horario (eu menos venres á tarde podo cáseque en calquera momento)
Un saúdo.

miércoles, 15 de octubre de 2008

Longueirón Surf Club: Churrasqueiros reuníos!!!!

Pois nada, moitos xa recibíchedes aviso telefónico do evento, pero moitos non. Avisar que hoxe a eso das 19:30, 20.00 horas (non sei si zulú ou bantú xD) quedamos no Bar Dallas que hai no Inferniño, enfrente da parada de taxis para tomar un café e falar sobre o asunto...A ver si nos vemos, logo.
Aquí vos deixo un video de Stevie Ray e de Dick Dale facendo unha versión de Pipeline...aínda que non sei que será mellor, se o tema, o peinado de Dick Dale ou o video en si.



Un saúdo e ata a tarde.

martes, 14 de octubre de 2008

Por fin...Música!

Bueno, tras moitos intentos, por fin conseguín poñerlle un reproductor ao Blog que teña varios temas...Non sei se será a gusto de todos, pero ao fin e ao cabo é a que me gusta a min...Ademáis, xa hai moitos blogs con música "trascendental" e tabloneira por ahí...Neste..¡Caña, Ska e Heavy Metal!
Espero que o disfrutedes...
Non hai de todo o que me gustaría, pero a ver se pouco a pouco podo ila "updateando"
Un saúdo e a darlle ao rock´n´roll!!!!

jueves, 9 de octubre de 2008

Longueirón Surf Club-Longboard, Soulsurfing & churrasco-



Dende fai uns dias andamos a falar coa boca pequena dunha paranoia que nos pasa a tod@s pola cabeza. A idea que empezou como unha chorrada dunha noite de rascada foi ocupando momentos nos miolos e tamén nas conversacións...
A idea: Facer un club Gratuíto (e que quede claro, a poder ser sin cuotas) para ver si nos damos organizado a crecente comunidade longuera de Ferrol, Valdoviño, Cobas, etc... con intencións lúdico-festivas e gastronómicas. A verdade é que todavía non temos moi pensado que tipo de actividades se poderían chegar a desenrolar co clube, aínda que algunhas foron xurdindo sen pensalas demasiado. Estas son as que consigo recordar a bote pronto:
1-facer churrascadas/ceas/papatorias en xeral de cando en cando para contar contos e loar "los caldos incomparables y la hidalguía de las gentes"
2-Xuntarse de cando en cando para o visionado e comentario de películas/videos/reportaxes de surf (bueno, cando digo surf quero dicir longboard, pero utilizo o xenérico para que nin Tony, Farruco ou calquer outro con táboa corta, non se sintan menospreciados por ter o "pepino" máis pequeno. XDDD
Para esto, Roberto, membro honorífico do clube, xa nos ten comentado que nos cede para as nosas reunións a parte de abaixo do seu mítico Bar Dallas (no Inferniño, Ferrol) donde ten unha tele de plasma de 45", todo sería levar un disco duro reproductor (eu teño un) ou ben un Dvd portatil...Non hai fallo.
3-Por suposto, organizar quedadas para Surfear todos xuntos e botar unhas risas (esto xa casi está de máis poñelo) incluso poderíamos facer cerimonias como a da "mezcla de augas" esa que facían en Hawaii, pero nós a nivel comarcal(Auga de Esmelle, de Lago, de ¿Chanteiro?...xD
4-Concertos/jam sessions entre todos aqueles que sepan tocar algo e incluso, si é tempo, organizar eventos multiples que engloben todo o dito anteriormente.
5-Organizar viaxes entre varios para ir a ver campeonatos ou quedadas en Asturias, Portugal, ou calquer punto do "estranxeiro" (mesmo en Coruña XDDDD) fletando microbuses ou organizándonos entre nos...
6-Dar algunha mesa redonda e si se pode traer a grandes figuras do Longboard internacional (Dani Alvite...e algún máis haberá, digo eu) para que nos "iluminen".
7-{-coloca aquí a túa idea-}
Por suposto esto é así sen casi meditalo nin falalo máis que con 5 ou 6 cubatas a bordo. Todo é cousa de quedar un dia os que estemos interesados e falalo tomando un café/cervexa/etc...
Por suposto, estaría ben presentar os estatutos na Xunta, e si cae algo de calderilla para unha churrascada, pois mellor que mellor...

Para o tema do emblema/anagrama/escudo etc, xa teño a un colega (Diego) que é un artistazo traballando nelo e que, nun momento dado podemos usar para facer pegatas, camisetas...

¿Qué vos parece? ¿Daríamos feito?

Como decía Xabarín: E ti? Xa es do clube? Afíliate!
Un saúdo...

lunes, 6 de octubre de 2008

Temblores!

E non estou a falar da susodita película. Empezo.
Estos dias estivémonos botando no Pareixal, ao ladiño mesmo das pedras, enfrente do que a xente do lugar chama a "Rocha do Camello" e algunha que eu sei "a Rocha do Dragón". Pois ben, o sábado a cousa foi bastante ben. Fomos ate aló Farruco (que xa é un habitual), Tati, George e, por primeira vez, Maria, que deu os seus primeiros pasos neste mundo...e a levou a corrente e casi acaba porriba do camello mesmo!
Bueno, todo rematou nun pequeno susto momentáneo e nada máis. As ondas, bastante desordeadas, aínda que algunha que outra abría ao lado da rocha dando unha dereita bastante decente que, aínda que bacheada, tivo momentos bastante gloriosos.
O Sábado pola noite, xa que moitos estabamos de patrón (eran as festas do Rosario) pois cubateo salvaxe no Dallas e continuación do evento no pub El Otro. As cousas fóronse alargando, e o que ía ser un cubateo relaxado de eses de estar na casa ás 3 da mañán, estirouse ate as 7, 7 e media. Na noite houbo de todo, dende problemas con Melendi, que non tiña amigos, ate saídas de coche queimando roda con Highway Star a toda hostia!!! Incluso xurdíu a semente da que pode ser unha grande idea...a creación do clube de Longboard-Soulsurfing-churrasco "Longueirón Surf Club" Xa veremos máis adiante...Os problemas, viñeron logo, claro, quedáramos para voltar á praia as 10...e non íamos faltar! Se fose para rozar monte, igual. Pero para a praia, non!
As 10 almorzamos rápidamente no bar ao lado da casa e tiramos para Esmelle, donde nos agardaba o colega S_Mystic. De camiño, non íamos mal, pero ao chegar á praia, O Big G e máis eu (especialmente eu) estabamos xa bastante perxudicados...

Un dos momentos álxidos de exhaltación da amizade, con Pepe Ramos incluído....




Big G. tomando un Ibuprofeno antes de entrar na auga...xD




S_Mystic acompañóunos este dia fatídico


alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5254026116279736290" />


O caso foi que nos botamos nun mar cheo de algas, desmañado, frio e golpeador, que porriba, por culpa do vento facía que as ondas aparecesen e desaparecesen en cuestión de 2 metros. Estivemos e fixemos o que puidemos, (e incluso fixemos unha pausa no medio do baño para sentarnos na area)aínda que foi un desfase o de estar na auga tremando ...¡e non co frio!
Ao cabo dunha hora e pico saímos e tiramos para casa completamente en silencio no coche, no que de cando en cando se escoitaba un bufido ou un salouco...A única frase pronunciada (quitando os "estou feito polvo" en todas as súas variantes) foi ao pasar a canteira da Bailadora..."Ánimo que só quedan dúas curvas para Ferrol"...
Por suposto, o resto do dia xa volo imaxinaredes...cama...Película 1 (Wasabi)...bocata...película 2 (Parque Xurásico en Axn)...medio sesta e cea...película 3...(Regreso ao futuro)...e Aida...O sinto, Friker, pero non tiña o corpo para chegar!
O mellor do dia, a furgalla de S_Mystic...que flipe! eu quero unha de esas!
Mención especial: Kira, a cadeliña que me fixo cambiar o meu xeito de ver os Cocker...
Un saúdo para eles dous especialmente e para todos os demáis!

sábado, 4 de octubre de 2008

C-point Beach, Sirius Cuatro, Andrómeda.

Hoy fuimos a C-point. Mañana y tarde. No caía gran cosa, pero en total nos dió unas 4 horas y pico de baño. Las olas, aunque se hicieron de rogar y costaba dios y ayuda remarlas, acababan por salir, aunque no abrían para más de un bottom apurado o una bajada desesperada con el nose pinzado. Un baño justo, muy justo, en el que el no poder coger una pared (excepto en muy contadas ocasiones, tal vez 3 o 4 en todo el dia)se volvía bastante desesperante en ocasiones. El agua, como acostumbra ultimamente, estaba muy fría (más por la mañana que por la tarde), aunque por la tarde podías notar que estaba más caliente que la temperatura ambiente (algo que le daba una nota muy invernal). Los protagonistas del tema, Tati, yo mismo y el gran George, que estrenaba su nuevo NSP 9´2" (Buf, va como una bala, a ver si lo pruebo otro dia en mejores circunstancias), además Pepe con Sarita tomando la merienda en la arena y Farruco dando vueltas por la zona, observando la fauna local, como acostumbra. No se echó, y la verdad incluso hizo bien porque iba a ser difícil que pillara algo con su tabla corta. Además de esto estaban los 4 chavales de las Softboards con los que ya coincidimos el último maretón. La verdad, estando los siete en el agua hacía que aquello pareciese Doniños o Pantín en un dia de verano, con un gentío enorme (para el tamaño minúsculo de la playa) peleándonos por coger lo poco que caía. Aún así, la nota final del dia fué bastante alta, sobretodo a nivel deportivo, ya que llegamos a casa destrozados de tanto remar para arriba y abajo.
Uno de los mejores momentos, al salir a eso de las 20:30 del agua y ver ponerse el sol tras unos árboles que hay en el margen derecho, que le daba cierto aire a postal del caribe (aunque fueran pinos en lugar de palmeras xD). El cielo, parecía una de esas botellas de sales de colores, mezclado entre rosa, amarillo pálido y varios azules. El mar, en ese momento, coloreado de malva hacía la postal todavía más extraña. Daba la impresión de salir del agua en otro planeta, la verdad.
Hay veces que no solo la luz o los colores influyen en que te sientas alguien de otro planeta, las noticias del telediario, la programación de la tele (con su Está pasando y demás) o los gilipollas con el reggetón a toda hostia al parar en el semáforo que hay delante de mi casa hacen que no solo me sienta así, sinó que también desee marcharme bien lejos de esta sociedad podrida y contagiosa que poco tiene que ofrecerme.
Pena que el 206 tenga jodido el hiperespacio. Que le vamos a hacer. De momento, aquí me quedo.
Un saúdo.

jueves, 2 de octubre de 2008

Algun video que otro...

Debido a que tengo el brazo derecho algo dolorido (supongo que por forzarlo estos dias atrás) no he ido a la playa desde el martes a la mañana. Me he entretenido por ahí, y entre otros, me he echado unas risas salvajes con las portadas de discos en el blog de KingMatt. Echad un vistazo a estos videos que aparecieron hace algún tiempo en youtube y que, la verdad, merecen la pena, ver al Manolo Escobar fumado perdido y demás... Ay, que pais! ¡Que país!

Ranciada toma 1.


Mas ranciedad!


Y yo que con las pelis del Ozores, Pajares y Esteso me escarallo...(Mi lado oscuro)


...y se multiplica por la edad de tu padre!



¡Cojooooonaaazoooos!



y, como no, clásico entre los clásicos.. (Cabroneiro que eres un cabroneiro XDDDD)



Espero que los disfruteis como yo, que quedo aquí llorando con la risa. XD

Un saúdo.